IN ONTWIKKELING

​Extra     opmerkingen bij een selectie van de werken       op alfabetische volgorde van de titels

Aan de Berkel

Regelmatig ga ik op stap met  een uitgesproken landschapsschilder. Zo komen we nogal eens op plekken terecht waar veel planten en weinig huizen groeien. Omdat ikzelf niet echt een landschapsschilder ben red ik met daar met potlood, pen en houtskool (of gewoon met de krant en de zon). Dit keer dus met houtskool op papier. Houtskool heeft met waterverf gemeen dat je er snelle schetsen mee kan maken waarin je echter  nauwelijks iets kan corrigeren, zij het  dat dit  voor houtskool in mindere mate geldt.  In beide gevallen is het daarom zaak om  je goed bewust    te zijn welke partijen je meet af aan    licht moet laten. Aan de andere kant  geeft houtskool je de mogelijkheid om lekker te spelen met het materiaal.  Maar misschien is dat een heel persoonlijke ervaring, ik kan mij voorstellen dat de aquarellist heel anders tegen dat 'vieze' houtskool aan kijkt.
Dit zijn zo gedachten die bij je opkomen in een klein overloop-gebiedje aan de Berkel bij de Boevinkbrug tussen Groot en Klein Dochteren.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Aap en beer
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Achterdochtige oude dame
Voor portretstudies (van ca 40x45 cm) maak ik dankbaar gebruik krantenfoto’s. En dan liever geen geposeerde portretten, die zijn zelf al “af”, ze nodigen niet meteen uit om ze op mijn eigen manier te verwerken. Foto’s waarin het portret een onderdeel van het geheel uitmaakt zijn spontaner en levendiger en bieden je daarom meer ruimte voor je eigen interpretatie. Een rijke bron van deze foto’s was het werk van Joost van den Broek, inmiddels helaas gestopt bij de Volkskrant.
​
​

​Soms gaat het fout maar komt het tegen de bedoeling in toch goed. Deze wat angstig en achterdochtige vrouw leek op de foto misschien wel op haar hoede maar zeker niet bang, eerder gehaaid. Al schilderend kwam het laatste er maar niet uit. Als het geen opdracht is en je bent over het schilderij op zich eigenlijk best tevreden dan is het verstandig om te stoppen en blij te zijn met het resultaat.
​
​----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Afrikaanse dame, portretstudie
Portretstudies maken vind ik vooral leuk als ik ook wat met het portret kan spelen, zeker als het onderwerp de hele foto in beslag neemt,. In dit geval is het gezicht braaf natuurgetrouw geschilderd, alleen de tanden heb ik bij de schets gelaten. De hoofddoek was zo ingewikkeld dat mijn verwerking slechts in de verte nog wat met het origineel te maken heeft.
De verkoop is een apart verhaaltje. Op het allerlaatst besloten om mee te doen met de Kunst10daagse van Bergen. Maar dan hoef je niet meer op een behoorlijke locatie te rekenen. Albert Heijn was de enige mogelijkheid. Bovenop de vitrines voor de vis en het vlees konden de werken nog goed zichtbaar worden opgesteld. Dit portret trok meteen de aandacht van één van de medewerkers daar, hij herkende hierin zijn schoonfamilie in Ghana. Dus toen hij mij daar een keer zag lopen was de koop snel gesloten en had ik een volkomen willekeurig portret verkocht.
​----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Amy Winehouse
​----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Anniek
Anniek  getekend naar een foto toen ze een paar maanden oud was. Conté-krijt op papier ca 60 x 80 cm.  Hieronder de tekening nog half af. 
​In die periode ben ik begonnen met krijt-tekenen. Ik heb drie of vier serieus uitgewerkte krijttekeningen gemaakt. Aan deze heb ik met veel plezier gewerkt vooral vanwege het onderwerp. Bij elkaar kon ik toch onvoldoende vrij met deze techniek werken, dat hele nauwkeurige ligt mij wel maar boeit me  niet.
​----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Atelier
Een eigen werkplaats heb ik al mijn hele leven   willen hebben. vooral een timmerwerkplaats stond boven aan mijn lijstje. Figuurzagen lukt nog wel aan de eettafel waarin  mijn broers  de nodige zaagt- en verfsporen hadden achtergelaten. Voor het grotere timmerwerk  was ik aangewezen op de slaapkamervloer, die was stevig genoeg en gaf wat ruimte.  Alleen de vloerbedekking was niet ideaal, een ruwe mat waarvan ik de afdrukken nu nog in mijn knieën kan voelen.  Maar dat was lang geleden,
Sonja en ik hebben nu samen een atelier in de tuin. Behalve voor het schilderen en tekenen kan ik het atelier ook gebruiken voor stofvrij timmerwerk en de tuin voor de grovere zaken.
​Tegenwoordig werkt Sonja bijna altijd buiten en is het atelier meer een uitstal-, werk- en opslagplaats waarin ik een eigen hoekje heb weten te behouden. ..... Dat is niet helemaal fair want periodiek wordt het atelier omgetoverd tot mijn lijstenmakerij en Sonja’s inlijsterij om de enorme productie van haar bij te houden. Bovendien valt mijn eigen productie in het niet bij die van Sonja, aan mijn hoekje heb ik meer dan genoeg. Een acrylschets om de sfeer vast te leggen was gauw gemaakt.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
AWZI Noordwijk
​
Zo’n afvalwaterzuiveringsinstallatie zal de meeste mensen niet zo aanspreken. Maar als je dertig jaar in het vak heb gezeten leent een AWZI zich prima voor een schilderij. Alle pijpelarij die erbij hoort heb ik gemakshalve weggelaten zodat de strakheid van het beton goed uitkomt. Ruim veertig jaar geleden ben ik waarschijnlijk op dezelfde plaats al een naar de AWZI Noordwijk geweest maar die zag er toen heel anders uit, een ovaalvormige sloot van een paar meter breed met beluchters die zuurstof in het water brachten en tegelijkertijd zorgden voor de voortstuwing van het water dat op die manier in beweging bleef. Een zogenaamde Pasveersloot waarvan er in het gebied van Hoogheemraadschap Rijnland nog heel wat in gebruik waren. Overigens, voor de fijnproevers, wat in het Zuid Hollandse een AWZI wordt genoemd heet in Amsterdam een RI  en elders weer RWI of RZI.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Baakse beek bij Ruurlo
Een winnertje bij het Achterhoeks Kleurenpalet. Ja ook bij het schilderen heb je winners en verliezers. Deze jaarlijkse schilderwedstrijd had een duidelijke opzet. Op zes opeenvolgende zaterdagen wordt door elke deelnemer telkens één schilderij gemaakt met een formaat van 40x50 cm. Je start tussen 8.30 en 10 uur met een leeg doek dat door de jury is gewaarmerkt met een stempel achterop (gelukkig niet voorop). Het werk wordt ingeleverd vóór 3 uur 's middags. Om 5 uur maakt de jury de winnaar van de dag bekend.
Ditmaal  vond ik een plekje aan de oever van de Baakse beek. Het was een fijn plekje maar het kon mij niet inspireren tot het maken van een fijn schilderij. Na een halve dag ploeteren had ik om 2 uur nog steeds  niets behoorlijks op het doek.  Met nog een uur te gaan een kloek besluit genomen en het doek, dat nog redelijk nat was van de wateroplosbare Cobraverf, weer een beetje schoon geveegd zodat ik opnieuw kon beginnen. maar nu met een half uitgeveegde achtergrond en dat biedt meteen houvast. In de tijd die overbleef zo snel mogelijk een nieuwe opzet gemaakt. Om een accent in het sobere beeld op te nemen heb ik de  schilder met ezel, die op de voorstudie  te zien is, in het definitieve schilderij vervangen door een spoorwegovergang.   Toen was er geen tijd meer om de begroeiing uit te werken. Vanuit de voorstudie stond de Oost-Indische-inkt nog klaar en daarmee kon ik met enkele snelle streken een suggestie van begroeiing tekenen. Gelukkig bleek de inkt op de Cobraverf zich verrassend goed te houden. Snel met het doek naar de jury gereden ​, een paar kilometer verderop, waar ik het nog precies om 3  uur kon inleveren. 
Winner van de dag, de jury was  denk ik gecharmeerd door de in de haast afgedwongen eenvoud  van het werk. Tijdsdruk doet soms wonderen. De spoorwegovergang stond trouwens in werkelijkheid zo'n 50 meter verderop.
​
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Baakse beek bij kasteel Vorden
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Barking in the night
Wat kan je maken van een stapel overgeschoten vierkante latten? De inspiratiebron loopt gewoon rond en kijkt je van een afstandje trouwhartig ​ aan. Daar heb ik al eerder een simpel schilderijtje van gemaakt maar nu ga ik met spijkers en zaag aan de slag. Dan de vlam er nog op want anders is ie zo kaal, en klaar is Kees. Maar de constructie blijkt toch wel erg wankel en de staart hangt tussen haar poten. Daarom toch maar de spijkers met enig gepriegel geholpen met de nodige zwarte kit.
Al jaren de bewaker van ons atelier.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Beacon on the beast
Een ander land, een ander continent,  nieuwe impulsen, te veel om op te noemen maar  intussen ook te veel om  je eigen te maken zodat  het uitkiezen van een onderwerp erg  tegenvalt.  De schets hieronder, uitgestald op het balkon van onze hotelkamer geeft de eerste keuzes aan bij de voorbereiding van dit schilderij. In dit geval was voor mij   de kustlijn aan de overkant van het water,  die in al z'n  groenheid  behoorlijk verstorend werkte,   de belemmerende factor.  Bovendien vroeg het schilderachtige bootje op de voorgrond te veel aandacht waardoor het hoofdonderwerp niet uit de verf kwam.
Oplossing: bootje weg en kustlijn weg, Nu hadden we  als basis een lege zee  zoals we die van huis uit zo goed kennen.  Het enige dat  overbleef was de rotspartij met het baken erop die ons  weer terug in Kenia brengt.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Beroerde ervaring
Twee  nachten in het ziekenhuis. Een  avontuur  dat buiten de context van deze site valt. In de haast van de opname geen tekenspullen meegenomen maar tijd genoeg om in de ziekenhuiskamer rond te kijken.  Dus uit het hoofd dit plaatje gemaakt met als voordeel dat niet alles heel nauwkeurig hoeft. Broer Willem vond het een aardig plaatje alleen die lelijke zwarte vlekken , die tv-schermen, stoorden hem behoorlijk. Gelijk heeft ie, in mijn hang naar overbodig realisme had ik ze ook wel wat vriendelijker kunnen uitvoeren, naar de donker groene medische apparatuur op de achtergrond  heb ik ook maar een slag geslagen.  Grappig en leerzaam om te ervaren dat je binnen één  simpel schilderijtje van stijl kan wisselen zonder het zelf in de gaten te hebben.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bloembak op de Veentjes
De Veentjes, een mislukt winkelgebiedje waar Het WEB tegen een vriendenprijs meer dan 20 jaar een riant onderkomen heeft gevonden, moest een facelift krijgen. Daarom werd Het WEB gevraagd de betonnen bloembakken van een verfje te voorzien. Zo’n tien Webbers kregen elk één bloembak aangewezen die zij naar eigen inzicht konden verfraaien. Ik heb hiervoor als uitgangspunt de fabeldieren genomen waarmee ik op dat moment bezig was in een vrije cursusopdracht. De beschilderde bloembak heeft er nog jaren gestaan.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bloemstuk


​Al spelend met pastelkrijt  kwam er een  zwevend bloemstukje tevoorschijn.  Zo'n privé dingetje. Niet geschikt voor de verkoop maar leuk genoeg om weer even te zien.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bomenrij in Hummelo
1986, een van mijn eerste  serieuze plein air schilderijtjes. Een rij bomen  in Hummelo tegenover het Domineespaadje. Met het tegenlicht dat door de bladeren en langs de boomstammen speelde ben ik ruim 36 jaar later nog steeds tevreden. Soms gebruik ik dit effect nog wel eens, alleen de originele spontaniteit is moeilijk te herhalen. "In het bos bij Vorden" is dat herkenbaar.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bootjes aan de Oude IJssell
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bos bij Vorden 50 x 40 cm



​Alweer het Achterhoeks kleurenpallet,  het bos bij Vorden  vormde die dag een dankbare schuilplaats tegen de overdaad aan zon. In de koelte onder het bladerdak is het goed toeven, niet  te warm maar toch zonnig. Het  plasje water op het pad doet vermoeden dat het gisteren heeft geregend en vormt een dankbaar accent in de groen-bruine omgeving.  Het tegenlicht is "gekaapt" van de bomenrij in Hummelo.   Verder een beetje kaal geschilderd. Op zich houd ik daar wel van maar achteraf hadden er wat meer nuances in  mogen zitten.
​Halverwege de middag bleek de koelte toch wel erg koel en was ik blij het werk te kunnen inleveren.  Op weg daartoe wachtte mij buiten het bos een verrassing, de zomerse warmte viel  als een weldadige deken over  mij heen en de koelte was in één klap verdwenen.  Een uurtje later bij de prijsuitreiking   een tweede verrassing,  het werk   scoorde   boven verwachting.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Bouwen in Matondoni
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Cabane des Cévennes
De eerste keer dat ik een schildervakantie boekte was in 1995. Voor Frankrijk had ik twee serieuze  mogelijkheden gevonden: één in de Cévennes  en één bij 'Artizon' in Drôme aan de voet van de Alpen. Internet bestond nog niet(?)  dus het was moeilijk je goed te oriënteren. Na lang wikken en wegen  viel de Drôme  (Artizon) af omdat in de folder  werd gesproken over de 'lessen'. Als ik twee weken lekker wil schilderen  is een beetje begeleiding prima maar zit ik niet te wachten op 'lessen'. 
Op naar de Cévennes dus. Voor het eerst dat ik alleen in de auto met vakantie ging ('op' vakantie mocht ik niet zeggen van mijn  afvallige vader want dat was katholiek).  Prima reisweer en in de buurt van Macon ging ik  van de snelweg af om een hotelletje te zoeken.   Tegen het donker in een dorpje gevonden wat ik zocht. Op en top Frans, zelfs een tweepersoons bed met de kuil in het midden  ontbrak niet. De keuken was al dicht maar ik kon nog wel een charcuterieschotel bestellen, heerlijk.  Het bed met kuil deed wat het doen   moest ​, de volgende ochtend werd ik   uitgerust wakker bij de muziek van een dorpskermis op het plein voor de deur. Als kers op de taart had ik bovendien    vanuit mijn raam   een prachtig uitzicht over de groene velden van Bourgondië. Sindsdien is "Als God in Frankrijk" voor mij, meer dan een uitdrukking,  in de eerste plaats een gevoel.
Nog even overwogen om daar een paar dagen te blijven maar als een rasechte Hollander  van 'plicht roept' moest ik verder want de volgende dag zou de schildervakantie beginnen.   Dus weer in de auto, het wonderdorp achter mij latend, op naar de Cévennes.
Met de heenreis nog in mijn hoofd kon het verblijf daar niet beter beginnen.

Eindelijk aan het schilderen maar meteen een domper. Had ik niet voor Artizon gekozen omdat daar over lessen werd gepraat, hier in de Cévennes   geen  'God in Frankrijk'  maar in plaats daarvan een schoolse cursus. De opzet was  eenvoudig en doeltreffend (voor de cursusleider althans). Met wat tekenpapier werden de cursisten het veld ingestuurd op zoek naar  heldere patronen, het maakte niet uit waarvan. De cursisten  moesten de omtrekken van die patronen beeldvullend rangschikken zó dat er vlakken ontstonden uit de overlappende patronen. Vervolgens was het zaak deze vlakken in te vullen met mooie kleurtjes. Een opdracht die voor iedereen met een voltooide kleuteropleiding weinig geheimen kende. En het moet gezegd worden, sommigen slaagden erin  om inderdaad een aantrekkelijk beeld te produceren. Dit was nog maar de inleiding, de rest van de week moesten de leerlingen  een eigen schilderij maken met behulp van overlappende patronen . De truc van deze aanpak werd aan het eind van de week duidelijk. De cursusleider had zijn doel bereikt want vrijwel iedereen kon trots een zelf beschilderd doekje thuis in de woonkamer ophangen.

​Het jaar daarop heb ik toch maar mijn heil gezocht bij   Artizon   .  Daar heb ik jarenlang in de vakantie  een paar weken lekker kunnen kwasten ,  zonder lessen maar wel met nuttige begeleiding indien nodig. Daarover elders meer.




Bijna zou ik het bovenstaande schilderijtje  'Cabane des Cévennes' vergeten. In weerwil van  mijn hiervoor beschreven ervaringen  ben ik best tevreden met dit doekje waarin de aanpak van onze cursusleider is te herkennen. Maar het begin was  heel anders. Een hutje  met een raampje en een deurtje, daar voor een ielig boompje en wat groen enz. enz.   Na vergeefse    pogingen om er iets behoorlijks van te maken gezwicht voor  het vlakkenwerk van de cursusleider. Raampje en deurtje zijn verdwenen,  boompje en groen hebben body gekregen. De vernieuwde  vlakken zorgvuldig verdeeld over voorgrond en middenpartij met op de achtergrond verdorde berghellingen. Om het plaatje niet al te somber te maken is de kleur van de bergen wat vriendelijker geworden dan de bruin-zwarte   werkelijkheid. De geknikte boomstam  uit de eerste opzet heb ik gehandhaafd  om de strakheid van het hele beeld te doorbreken.

Toegegeven, het heeft nog hele tijd  in míjn woonkamer gehangen.

Picture








Het was in ieder geval wel mooi        weer daar.     
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Daken van La Motte Chalancon
Wat kan er in ruim twintig jaar  veel veranderen, de strakke vormgeving van de daken zou ik nu beslist   wat vrijer  behandelen. Toch valt het mij nu op hoe dit beeld nog steeds aansluit bij mijn voorkeur voor  heldere vormgeving en kale vlakken.   Een soberheid die door de eeuwen heen  steeds weer  opduikt in het werk van.................................
Het onderwerp zelf overigens ik geenszins toevallig gekozen. La Motte Chalancon was de ............. Vanuit  een raampje van het atelier van
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
De Cocksdorp haven
Dat zal iedereen wel hebben die regelmatig terugkomt in een bepaalde streek, sommige plekjes worden van jou. De aanwezigheid van andere mensen wordt getolereerd  omdat het nu eenmaal niet anders kan maar het blijft jouw plekje. Zo ook op Texel bij het haventje van De Cocksdorp, Bij elk bezoek aan het eiland is dit een vast  doel. Terwijl Sonja staat te schilderen ben ik andere dingen aan het doen tekenen, lezen maar heel soms ook schilderen. Zoals deze keer, achter mij de dijk met gemaal en voor mij de afvoer naar het wad inclusief de 'steiger van Sil'  en het gezonken roeibootje.  Is dat er allemaal nog? Ik weet het niet, de laatste keer dat wij hier waren bleek hier een toeristisch trekpleistertje van te zijn gemaakt. ........................................................etc.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
De Dennen
De Dennen  is de naam van een gebied op Texel waar, o verrassing, een hele verzameling dennen te vinden is.  Schilderachtig  voor Sonja en geschikt om de tekenen en fotograferen voor mij. 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
De jongens
Eerst heette dit dubbelportret 'De Jongetjes' maar ruim tien jaar later moet je oppassen met wat je zegt want je wilt ze wel serieus nemen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Dennenboom in Noordwijk
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Deur kasteel Livier
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Dorsaal en frontaal
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Dragers
Met een bult klei zoekend naar abstracte vormen toch weer op iets min of meer figuratief uitgekomen. Zowel de duiding van de fysieke als de figuurlijke lading laat ik graag aan de kijker over. Na het bakken eenvoudig afgewerkt met acrylverf.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Earth Wind and Fire
​Als een eenvoudig beeldhouw cursist was ik afhankelijk van wat de pot schafte waar het aankwam op het  kiezen van  een goede steen voor het volgende beeld. In de praktijk werd de volgorde omgedraaid en moest je zoeken naar een goed onderwerp  bij de volgende steen. Voor  iemand die overloopt van de ideeën moet dat een knellend keurslijf zijn, voor mij echter  waren, bij het ontbreken van goede ideeën en spontane fantasie, de beschikbare stenen een uitkomst. Zij hielpen    mij op weg naar een passend ontwerp.  Gefocust op de mogelijkheden die de steen bood   ..................     Uit een combinatie van passende ......................................... Ontwikkeling van het ontwerp al doende ............. Soms recht toe recht aan werken aan het ontwerp maar vaker nog gaf mijn ................ Fouten  zodat de koers    moet worden verlegd, spelen met steen.  Dolomiet leent zich daar prima voor.  Vastgelopen in de oorspronkelijke opzet van een hoofd met daaromheen een arm het beeld eens bewerkt met fotoshop in plaats van een beitel.


​Fotoshop bood geen uitkomst daarom  het roer omgegooid , het beeld op de rug gelegd en een liggend  abstract beeld gemaakt waarin alleen de 'duim' nog herinnert aan het oorspronkelijk ontwerp. Het beeld is nu een spel van hoog en laag liggende vlakken geworden.  De buitenste vlakken hebben de structuur van de onbewerkte buitenkant. Op de diep liggende vlakken is de structuur van de beitel nog aanwezig. De 'neutrale' tussen liggende vlakken tenslotte zijn geheel plat gepolijst. Met een beetje fantasie: Earth Wind and Fire.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Eerste verfstreek
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Emmerich
Begin en eind van de Rijnboulevard.  Waar nog niet zo lang geleden de auto's reden flaneren nu de wandelaars en  staat het vol met terrasjes. Even verderop in Arnhem kunnen ze hier nog wat van opsteken.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Evil girl
Onder leiding van onze docent Jos Klaver kom je nog eens tot andere onderwerpen dan je zelf ooit zou hebben gekozen.  Een onmogelijke opstelling, een speelpop zonder armen, op het hoofd van een etalagepop, maak daar maar eens iets behoorlijks van. Allereerst een kwestie van keuzes maken. De evil girl lijkt zojuist ontsnapt uit een stripboek.
​
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Fabeldieren
Af en toe kwam Jos Klaver met een "opdracht", dat wil zeggen een suggestie aan de hele groep die de meesten ook volgden. Dit keer "Fabeldieren" naar eigen  fantasie.  ........................................
​
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Gemankeerd naakt
Aan het uitpoetsen maar na de koffie het toch zo maar gelaten. Francis Bacon
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Groeisel
Apart in het spectrum zijn de groeisels in vele vormen. Vaak kom je ze tegen in landschapstekeningen, als vulling of als boom wat letterlijk natuurlijk ook een groeisel is.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Gouden Handen  Sleutelhanger 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​


Hoge Enk
Houtskool meest geschikt voor 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
 Hoogwater  in de  IJssel bij Bronkhorst
​Mijn foto’s zijn allemaal realistisch en daarmee vaak meer design dan kunst (een beschouwing over het verschil zou te veel ruimte vragen, en dan nog zonder een definitieve slotsom). Vond foto's er eigenlijk niet echt bij horen, maar daar denk ik nu anders over. Bovendien illustreren mijn foto’s vaak hoe ik naar beelden kijk en ik vind ze soms nog mooi ook. Daarom.


​
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Huis te Loo 
Eerste deelname aan Achterhoeks schilderspalet. Bij aankomst Silvester met Jack Russel Koos al gezien maar er ging geen lichtje schijnen. Zoeken zoeken zoeken naar een geschikte plek. Bij het Bronkhorster veer kwam ik Silvester weer tergen, bleek dat we elkaar in Noordwijk hadden gesproken, kon me vaag herinneren. Uiteindelijk heel ergens anders terechtgekomen.
bewerken.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Johan Cruyff 60 jaar
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Klein monumentje
Een klein monumentje in onze tuin.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lonesome loo
Een eenzaam gebouwtje bij Matondoni in Lamu, Kenia, aan de rand van de Indische oceaan. Op de voorgrond ligt in het zand een platgetrapt plastic waterflesje. Je ziet ze hier overal want het kraanwater is absoluut onbetrouwbaar.
Achter me het armoedige dorpje, zeker schilderachtig maar ik voel me belemmerd om die armoe ook daadwekelijk te schilderen. Dit beeld  spreekt me wél aan, al moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat een donkergrijs gebouw rechts van het doek af is gevallen om de geïsoleerde ligging te benadrukken. Wat je ook niet ziet is een heel rijtje kinderen dat aandachtig mijn vorderingen volgt. Eentje blijkt Engels te spreken en merkt na een tijdje op “that’s the loo”. Ik had er geen idee van, een openbaar toilet is het laatste dat ik hier zou verwachten. Voor het schilderij maakt het niet uit.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Ontbrekend been
Omdat het object de schets graag wilde hebben heb ik ter plekke een foto ervan gemaakt en de schets aan hem meegegeven.  Thuis, nadat ik de foto's in het album verwerkt had, ontdekte ik pas dat er één been ontbrak terwijl ik hem echt op twee benen  had zien weglopen. Is het daar in Frankrijk niemand opgevallen of waren ze te beleefd om daar over te beginnen? Een been meer of minder maakt  kennelijk   niet altijd zo veel uit.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Peuterbeeld

Dit beeld is niet af en komt niet af, 'iets' te veel hooi op de vork genomen. Het maken van een gelijkend beeld is al moeilijk genoeg maar als je dat wilt doen in Belgisch hardsteen en dan ook nog alleen met handgereedschap dan  is dat te veel van het goede. Nadat ik maar besloten had om de grote stukken met behulp van een haakse slijpschijf weg te halen bleek toch het overblijvende handwerk te moeilijk om een gelijkend portret van Anniek te maken. Ondanks alle onherstelbare fouten heeft het half affe beeld een vast plekje in onze tuin gekregen.  Ook al is het beeld niet wat de bedoeling was voor mij  ziet het er toch aardig uit. 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Pia in La Motte-Chalancon
Buiten schilderen/tekenen is vooral leuk als het echt mooi weer is.  En waar is dat dan? Nou, in zuid Frankrijk bijvoorbeeld, twee weken schildervakantie in de zon bij Artizon in La Motte Chalancon. Als je dan ook nog eens een fijn model hebt kan de dag niet kapot. 
Indertijd schilderde en tekende ik mijn portretten  vaak frontaal en beeldvullend.  maar daar ben ik een beetje vanaf.  Ik zou niet eens meer weten waarom eigenlijk.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Privas

Twee schilderijen, gemaakt op  een en dezelfde locatie, het terras van Chateau de Livier vlakbij Privas, dat is de andere locatie van Artizon.
Op de een    (h  x b cm) staat in het late middaglicht   een rij vrije bomen op de overgang van het terras naar het aangrenzende beekdal. Aan de overkant van het dal liggen de berghellingen . Het doek heeft nog jaren op mijn kamer bij het waterschap gehangen.
Hiernaast het terras zelf in het pikkedonker (h x b cm). Na een eenzame  autorit van  ruim 1000 km kwam ik rond acht uur 's avonds aan op het chateau waar een klein gezelschap  op het terras zat uit te buiken na het avondmaal. Een voor een verdween iedereen tot ik alleen overbleef op het inmiddels stikdonkere  terras. Alleen van één buitenlamp en uit een slaapkamers kwam nog wat licht.  De overgang van de lange ......... autorit van de Achterhoek naar  de  donkere stilte in de Ardèche kon niet groter zijn. 
Daar op dat donkere terras kwam langzamerhand het idee op om hier een schilderij  van te maken. Al turend in het duister  kon ik steeds meer details  onderscheiden en werd   het plan om morgen aan het schilderij te beginnen steeds concreter. Dus de volgende dag in de volle zon gestart met het doek, dan zijn natuurlijk alle details goed te zien en  kon ik naar de werkelijkheid werken  inclusief de bijbehorende kleuren.  Door steeds donkerder te gaan werken (met nog steeds de  natuurlijke kleuren maar nu aangevuld met een toenemende hoeveelheid ultramarijn en gebrande sienna om geen zwart uit de tube te gebruiken, een les van mijn eerste schilderdocent) werd het op het doek langzamerhand  avond en tenslotte nacht. In eerste instantie moest het licht  uit het geheugen worden ingevuld.  Na nog een paar avonden   met een beter werkend geheugen lagen licht en donker op hun plek en was er zelfs een  vage  afbeelding van mijzelf eenzaam als laatste gast aan tafel te zien.
Wie heel goed kijkt met z'n neus op het doek kan de oorspronkelijke kleuren  nog steeds herkennen.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Ring zonder naam
Als je jarenlang wekelijks bij een cursus zilveren sieraden maakt (die wat jou betreft ook nog draagbaar moeten zijn) dan merk je dat alles al gemaakt lijkt te zijn. Verzin maar eens wat nieuws. Bovendien komt het regelmatig voor dat je avondenlang aan een hanger zit te prutsen met best een aardig resultaat om later in de stad op een kleedje voor de HEMA net zo’n soort hanger tegen te komen, voor een habbekrats. Dat doet misschien niets af van je eigen prestatie maar stimulerend is het niet.
 
Van deze zilveren ring met cabochon geslepen carneool ben ik gelukkig nog nooit een vergelijkbaar exemplaar tegengekomen, laat staan voor een fancy prijs. Ik heb er dan ook genoeg werk aan gehad: eerst een “spijker”  gieten van resten zilver, de spijker uitwalsen tot een dikke draad, de draad door een trekplaat met vierkante gaten in alle maten een aantal keren trekken tot de juiste maat bereikt is en tussendoor de draad verhitten om de door het trekken opgebouwde spanning eruit te halen. Is de draad klaar dan kunnen de cirkels en het vierkant gemaakt worden. Aan de achterkant van het vierkant is een soort zetting uitgevijld zodat de steen klemt tussen het vierkant en een ringetje achter de steen. Als de ring eenmaal klaar is dan zijn we 21 solderingen en een reeks mislukkingen verder.

Maar dan heb je ook wat! Dit is één werk uit het minireeksje van werken waar ik trots ben.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Sieradendoosje MMD
Voor de zestiende verjaardag van Maartje heb ik dit doosje van alpaca met koperen letters gemaakt. Het ziet er zo eenvoudig uit, maar als je na tien lessen edelsmeden besluit om zo’n doosje te maken dan valt het nog vies tegen. Zelfs als het doosje zelf eindelijk af is dan blijkt het uitzagen en solderen van de koperen letters en cijfers nog een hele kluif.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
Toerist(e) in Barcelona
De voorstudie  (OI-inkt, ca 60x45 cm op mdf) en het schilderij (zelfde formaat mdf). Het plezier van het tekenen tegenover het ploeteren met verf wordt uitgedrukt in het verschil in  formaat van de illustraties.​
​En zo ↓   kan het trouwens ook:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​
UP and below
​
Uitgenodigd om Sonja te vergezellen naar het "Lamu painting festival" in Kenia heb ik daar ook   geschilderd .
Lamu ligt aan de Indische oceaan en bijna niets wijst erop dat je in hetzelfde Kenia bent als dat van de safari’s. Bij aankomst op Lamu dacht ik een ogenblik toevallig ergens in het midden Oosten te zijn beland. Arabisch schrift, moskeeën, vrouwen met hoofddoeken en Arabische dows op het water (die met die driehoekige zeilen). Op het schilderij de aanlegplaats van Sheela, die overigens weinig gebruikt wordt. Onder normale omstandighedenr is is het eenvoudiger om met je bootje het strand op te varen.
​
​Met dank aan de organisator Herbert Meinzel, die dit schilderij (acryl op doek, 50x60 cm) uitzocht als mijn bijdrage aan het festival.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vakantie aan het Lago Maggiore
Soms leveren foto's onverwacht inspiratie voor een schilderij. Ze  hoeven niet eens spannend te zijn maar toch    zie je er iets in wat de    maker zelf   misschien    niet eens zag. De oude vakantiefoto's van mijn vader leveren    af en toe zo'n momentje van herkenning op.   Dat kan ook in tweede instantie zijn zoals bij  dit schilderij.  Al spelend met dit onderwerp kwam er in eerste instantie een gezellig tekeningetje uit . Tekenen is wat anders dan schilderen en mijn ervaring is dat ook mijn smaak  mee verandert.  Drukke schilderijen zijn niet mijn ding(en?) en het is dan niet verwonderlijk    dat  in tweede instantie een eindproduct ontstaat    dat een stuk rustiger en gestileerder is dan het  oorspronkelijke beeld.
Overigens, anders dan de titel suggereert  bleek later de foto niet gemaakt  te zijn aan het Lago Maggiore maar in Martigues, Zuid Frankrijk.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zelfportret naar een jeugdfoto
Een snelle schets naar een foto uit de tijd dat ik mij nog lachend liet fotograferen, compleet met flaporen. Een heuse straatfotograaf zette mij op een muurtje   bij school ​ en maakte deze  foto. Een aantal dagen later kwam hij thuis langs om de foto te verkopen. Dat waren andere tijden.
​
Bij nadere bestudering is het gezicht op de tekening toch wat ouder uitgevallen dan   de foto doet verwachten. Door het kleine formaat van de foto  (9x6 cm) en te veel fantasie op het verkeerde been gezet. Maar goed, als tekening sec ben ik er best tevreden over.
Pasteltekening, ca 40 x 50 cm op kraftpapier.

Ik kon het toch niet laten. Vooral de verhoudingen rond mond en kin maken het portret te oud. Met behulp van GIMP  mond en kin in de tekening verschoven  en daarna een paar overbodige lijntjes weggehaald.  En, ook al kan de gelijkenis beter, het portret is wel een stuk opgejongd. Een privé lesje in verhoudingen aan mijzelf
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------