ONGEBOUWD EXTRA SCHILDERIJEN TEKENINGEN FOTO'S
opmerkingen bij een selectie van Ongebouwd, op alfabetische volgorde van de titels
====================================================/////===================================================
|
Tuin
|
|
====================================================/////===================================================
|
Veerhaven van Texel
Vanuit de Mokbaai kan je nog net een puntje van de veerhaven zien. Mokbaai, eerste doel na aankomst op Texel. |
|
====================================================/////===================================================
|
Zandsuppletie op het strand van Bergen
sSSDSDF G FDGGF |
|
|
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
Baakse beek bij Ruurlo
Een winnertje bij het Achterhoeks Kleurenpalet. Ja ook bij het schilderen heb je winners en verliezers. Deze jaarlijkse schilderwedstrijd had een duidelijke opzet. Op zes opeenvolgende zaterdagen wordt door elke deelnemer telkens één schilderij gemaakt met een formaat van 40x50 cm. Je start tussen 8.30 en 10 uur met een leeg doek dat door de jury is gewaarmerkt met een stempel achterop (gelukkig niet voorop). Het werk wordt ingeleverd vóór 3 uur 's middags. Om 5 uur maakt de jury de winnaar van de dag bekend.
Ditmaal vond ik een plekje aan de oever van de Baakse beek. Het was een fijn plekje maar het kon mij niet inspireren tot het maken van een fijn schilderij. Na een halve dag ploeteren had ik om 2 uur nog steeds niets behoorlijks op het doek. Met nog één uur te gaan een kloek besluit genomen en het doek, dat nog redelijk nat was van de wateroplosbare Cobraverf, weer een beetje schoon geveegd zodat ik opnieuw kon beginnen. maar nu met een half uitgeveegde achtergrond en dat biedt meteen houvast. In de tijd die overbleef zo snel mogelijk op de restanten van de ondergrond een nieuw schilderij gemaakt. Om een accent in het sobere beeld op te nemen heb ik de schilder met ezel, die op de voorstudie te zien is, in het definitieve werk vervangen door een spoorwegovergang. Toen was er geen tijd meer om de begroeiing uit te werken. Vanuit de voorstudie stond de Oost-Indische-inkt nog klaar en daarmee kon ik met enkele snelle streken een suggestie van begroeiing tekenen. Gelukkig bleek de inkt zich op de Cobraverf verrassend goed te houden. Snel met het doek naar de jury gereden , een paar kilometer verderop, waar ik het nog precies om 3 uur kon inleveren.
Winner van de dag, de jury was denk ik gecharmeerd door de in de haast afgedwongen eenvoud van het werk. Tijdsdruk doet soms wonderen. De spoorwegovergang stond trouwens in werkelijkheid zo'n 50 meter verderop.
Een winnertje bij het Achterhoeks Kleurenpalet. Ja ook bij het schilderen heb je winners en verliezers. Deze jaarlijkse schilderwedstrijd had een duidelijke opzet. Op zes opeenvolgende zaterdagen wordt door elke deelnemer telkens één schilderij gemaakt met een formaat van 40x50 cm. Je start tussen 8.30 en 10 uur met een leeg doek dat door de jury is gewaarmerkt met een stempel achterop (gelukkig niet voorop). Het werk wordt ingeleverd vóór 3 uur 's middags. Om 5 uur maakt de jury de winnaar van de dag bekend.
Ditmaal vond ik een plekje aan de oever van de Baakse beek. Het was een fijn plekje maar het kon mij niet inspireren tot het maken van een fijn schilderij. Na een halve dag ploeteren had ik om 2 uur nog steeds niets behoorlijks op het doek. Met nog één uur te gaan een kloek besluit genomen en het doek, dat nog redelijk nat was van de wateroplosbare Cobraverf, weer een beetje schoon geveegd zodat ik opnieuw kon beginnen. maar nu met een half uitgeveegde achtergrond en dat biedt meteen houvast. In de tijd die overbleef zo snel mogelijk op de restanten van de ondergrond een nieuw schilderij gemaakt. Om een accent in het sobere beeld op te nemen heb ik de schilder met ezel, die op de voorstudie te zien is, in het definitieve werk vervangen door een spoorwegovergang. Toen was er geen tijd meer om de begroeiing uit te werken. Vanuit de voorstudie stond de Oost-Indische-inkt nog klaar en daarmee kon ik met enkele snelle streken een suggestie van begroeiing tekenen. Gelukkig bleek de inkt zich op de Cobraverf verrassend goed te houden. Snel met het doek naar de jury gereden , een paar kilometer verderop, waar ik het nog precies om 3 uur kon inleveren.
Winner van de dag, de jury was denk ik gecharmeerd door de in de haast afgedwongen eenvoud van het werk. Tijdsdruk doet soms wonderen. De spoorwegovergang stond trouwens in werkelijkheid zo'n 50 meter verderop.
|
|
====================================================/////===================================================
Baakse beek bij kasteel Vorden
|
|
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
|
Beacon on the beast
Een ander land, een ander continent, nieuwe impulsen, te veel om op te noemen maar intussen ook te veel om je eigen te maken zodat het uitkiezen van een onderwerp erg tegenvalt.
Uiteindelijk dient zich natuurlijk toch een onderwerp aan . De schets hieronder, uitgestald op het balkon van onze hotelkamer geeft de eerste keuzes aan bij de voorbereiding van dit schilderij. In dit geval was voor mij de kustlijn aan de overkant van het water, die in al z'n groenheid behoorlijk verstorend werkte, de belemmerende factor. Bovendien vroeg het schilderachtige bootje op de voorgrond te veel aandacht waardoor het hoofdonderwerp niet uit de verf kwam. Oplossing: bootje weg en kustlijn weg, Nu hadden we als basis een lege zee zoals we die van huis uit zo goed kennen. Het enige dat overbleef was de rotspartij met het baken erop die ons weer terug in Kenia brengt. |
|
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
|
Bomenrij in Hummelo
1986, een van mijn eerste serieuze plein air schilderijtjes. Een rij bomen in Hummelo tegenover het Domineespaadje. Met het tegenlicht dat door de bladeren en langs de boomstammen speelde ben ik ruim 36 jaar later nog steeds tevreden. Soms gebruik ik dit effect nog wel eens, alleen de originele spontaniteit is moeilijk te herhalen. In "Bos bij Vorden" is dat herkenbaar.
|
|
====================================================/////===================================================
|
Bootjes aan de Oude IJssell
|
Met het buitenschilderclubje van het WEB jarenlang regelmatig op stap geweest. In de ruime omtrek van Doetinchem en heel af en toe ook in Doetinchem zelf zoals hier te zien is.
Dit schilderij (40x50 cm) heeft mij één ervaring rijker gemaakt: na de opening van een kleine groepsexpositie was dit werkje binnen een kwartier verkocht. Mooi zo dacht ik, zo gaat het dus. Helaas van mijn andere 9 werken werd er de rest van de maand niets meer verkocht. Les: verkopen, geen peil op te trekken |
|
====================================================/////===================================================
|
Bos bij Vorden (50 x 40 cm)
Alweer het Achterhoeks kleurenpallet, het bos bij Vorden vormde die dag een dankbare schuilplaats tegen de overdaad aan zon. In de koelte onder het bladerdak is het goed toeven, niet te warm maar toch zonnig. Gezien het plasje water op het pad doet zal het gisteren wel geregend hebben en het vormt een dankbaar accent in de groen-bruine omgeving. Het tegenlicht is "gekaapt" van de bomenrij in Hummelo. Verder een beetje kaal geschilderd. Halverwege de middag bleek de koelte toch wel erg koel en was ik blij het werk te kunnen inleveren. Op weg daartoe wachtte mij buiten het bos een verrassing, de zomerse warmte viel als een weldadige deken over mij heen en de koelte was in één klap verdwenen. Een uurtje later bij de prijsuitreiking een tweede verrassing, het werk scoorde boven verwachting. |
====================================================/////===================================================
|
Cabane des Cévennes
De eerste keer dat ik een schildervakantie boekte was in 1995. Voor Frankrijk had ik twee serieuze mogelijkheden gevonden: één in de Cévennes en één bij 'Artizon' in Drôme aan de voet van de Alpen. Internet bestond nog niet zoals we dat nu kennen dus het was moeilijk je goed te oriënteren. Na lang wikken en wegen viel de Drôme (Artizon) af omdat in de folder werd gesproken over de 'lessen'. Als ik twee weken lekker wil schilderen is een beetje begeleiding prima maar dan zit ik niet te wachten op 'lessen'.
Op naar de Cévennes dus. Voor het eerst dat ik alleen in de auto met vakantie ging ('op' vakantie mocht ik niet zeggen van mijn afvallige vader, want dat was katholiek). Prima reisweer en in de buurt van Macon ging ik van de snelweg af om een hotelletje te zoeken. Tegen het donker in een willekeurig dorpje gevonden wat ik zocht. Op en top Frans, zelfs een tweepersoons bed met de kuil in het midden ontbrak niet. De keuken was al dicht maar ik kon nog wel een charcuterieschotel bestellen, heerlijk. Het bed met kuil deed wat het doen moest , de volgende ochtend werd ik uitgerust wakker bij de muziek van een dorpskermis op het plein voor de deur. Als kers op de taart had ik bovendien vanuit mijn raam een prachtig uitzicht over de groene velden van Bourgondië. Sindsdien is "Als God in Frankrijk" voor mij, meer dan een uitdrukking, in de eerste plaats een gevoel. Nog even overwogen om daar een paar dagen te blijven maar als een rasechte Hollander van 'plicht roept' moest ik verder want de volgende dag zou de schildervakantie beginnen. Dus weer in de auto, het wonderdorp achter mij latend, op naar de Cévennes. Met de heenreis nog in mijn hoofd kon het verblijf daar niet beter beginnen. Eindelijk aan het schilderen maar meteen een domper. Had ik niet voor Artizon gekozen omdat daar over lessen werd gepraat, hier in de Cévennes geen 'God in Frankrijk' maar in plaats daarvan een schoolse cursus. De opzet was eenvoudig en doeltreffend (voor de cursusleider althans). Met wat tekenpapier werden de cursisten het veld ingestuurd op zoek naar heldere patronen, het maakte niet uit waarvan. De cursisten moesten de omtrekken van die patronen beeldvullend rangschikken zó dat er vlakken ontstonden uit de overlappende patronen. Vervolgens was het zaak deze vlakken in te vullen met mooie kleurtjes. Een opdracht die voor iedereen met een voltooide kleuteropleiding weinig geheimen kende. Maar het moet gezegd worden, sommigen slaagden erin om inderdaad een aantrekkelijk beeld te produceren. Dit was nog maar de inleiding, de rest van de week moesten de leerlingen een eigen schilderij maken met behulp van overlappende patronen . De truc van deze aanpak werd aan het eind van de week duidelijk. De cursusleider had zijn doel bereikt want vrijwel iedereen kon trots een zelf beschilderd doekje thuis in de woonkamer ophangen. Het jaar daarop heb ik toch maar mijn heil gezocht bij Artizon . Daar heb ik jarenlang in de vakantie een paar weken lekker kunnen kwasten , zonder lessen maar wel met nuttige begeleiding indien nodig. Daarover elders meer. |
Bijna zou ik het bovenstaande schilderijtje 'Cabane des Cévennes' vergeten. In weerwil van mijn hiervoor beschreven ervaringen ben ik best tevreden met dit doekje waarin de aanpak van onze cursusleider is te herkennen. Maar het begin was heel anders. Een hutje met een raampje en een deurtje, er voor een ielig boompje en wat groen enz. enz. heel idylisch. Na vergeefse pogingen om er iets behoorlijks van te maken gezwicht voor het vlakkenwerk van de cursusleider. Raampje en deurtje zijn verdwenen, boompje en groen hebben body gekregen. De vernieuwde vlakken zorgvuldig verdeeld over voorgrond en middenpartij met op de achtergrond verdorde berghellingen. Om het plaatje niet al te somber te maken is de kleur van de bergen wat vriendelijker geworden dan de bruin-zwarte werkelijkheid. De geknikte boomstam uit de eerste opzet heb ik gehandhaafd om de strakheid van het beeld te doorbreken. Toegegeven, het heeft nog hele tijd in de woonkamer gehangen. 
Het was in ieder geval wel mooi weer daar. |
====================================================/////===================================================
Daken van La Motte Chalancon
|
Wat kan er in ruim twintig jaar veel veranderen, de strakke vormgeving van de daken zou ik nu beslist wat vrijer behandelen. Toch valt het mij nu op hoe dit beeld nog steeds aansluit bij mijn voorkeur voor heldere vormgeving en kale vlakken. Een soberheid die door de eeuwen heen steeds weer opduikt in het werk van een reeks van heel verschillende schilders.
Het onderwerp zelf overigens ik niet toevallig gekozen. La Motte Chalancon was de thuishaven van Artizon. Op het kerkplein, midden in het dorp op de top van de heuvel, lag het atelier waarvan bij slecht weer intensief gebruik werd gemaakt. Dit atelier had één klein raampje dat uitzicht gaf op de huizen daar beneden. Heel pittoresk, maar wel een beetje saai met alleen maar rood-bruine pannen daken. Voor de huisjes heb ik daarom met wat kleurtjes gespeeld. |
|
====================================================/////===================================================
|
De Cocksdorp haven
|
Dat zal iedereen wel hebben die regelmatig terugkomt in een bepaalde streek, sommige plekjes worden gewoon van jou. De aanwezigheid van andere mensen wordt getolereerd omdat het nu eenmaal niet anders kan maar het blijft jouw plekje. Zo ook op Texel bij het haventje van De Cocksdorp, Bij elk bezoek aan het eiland is dit een vast doel. Terwijl Sonja staat te schilderen ben ik andere dingen aan het doen tekenen, lezen maar heel soms ook schilderen. Zoals deze keer, achter mij de dijk met gemaal en voor mij de afvoer naar het wad inclusief links de 'steiger van Sil' en rechts het gezonken roeibootje. Is dat er allemaal nog? Ik weet het niet, de laatste keer dat wij hier waren bleek hier een toeristisch trekpleistertje van te zijn gemaakt.
|
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
Dennenboom in Noordwijk
|
Er staat wel 'dennenboom' maar het kan even goed een heel andere boom zijn geweest. Iin ieder geval was het een naaldboom die in z'n eentje vlak aan de weg in Noordwijk staat. Weer eens een andere stijl dan ik gewend ben. Leuk om te doen maar het is bij een eenmalige opwelling gebleven.
Nu ik het werk terug zie valt me op dat de achtergrond wel wat weg heeft van de achtergronden die Toon Kelder in z'n latere werk liet zien. |
|
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
====================================================/////===================================================
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hoge Enk
|
Houtskool meest geschikt voor
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Privas
Twee schilderijen, gemaakt op een en dezelfde locatie, het terras van Chateau de Livier vlakbij Privas, dat is de andere locatie van Artizon. Op de een (h x b cm) staat in het late middaglicht een rij bomen op de overgang van het terras naar het aangrenzende beekdal. Aan de overkant van het dal liggen de berghellingen . Het doek heeft nog jaren op mijn kamer bij het waterschap gehangen. Hieronder het terras zelf in het pikkedonker (h x b cm). Na een eenzame autorit van ruim 1000 km kwam ik rond acht uur 's avonds aan op het chateau waar een klein gezelschap op het terras zat uit te buiken na het avondmaal. Een voor een verdween iedereen tot ik alleen overbleef op het inmiddels stikdonkere terras. Alleen van één buitenlamp en uit een slaapkamers kwam nog wat licht. De overgang van de lange ......... autorit van de Achterhoek naar de donkere stilte in de Ardèche kon niet groter zijn. 
|
Daar op dat donkere terras kwam langzamerhand het idee op om hier een schilderij van te maken. Al turend in het duister kon ik steeds meer details onderscheiden en werd het plan om morgen aan het schilderij te beginnen steeds concreter. Dus de volgende dag in de volle zon gestart met het doek, dan zijn natuurlijk alle details goed te zien en kon ik naar de werkelijkheid werken inclusief de bijbehorende kleuren. Door steeds donkerder te gaan werken (met nog steeds de natuurlijke kleuren maar nu aangevuld met een toenemende hoeveelheid ultramarijn en gebrande sienna om geen zwart uit de tube te gebruiken (een les van mijn eerste schilderdocent) werd het op het doek langzamerhand avond en tenslotte nacht. In eerste instantie moest het licht uit het geheugen worden ingevuld. Na nog een paar avonden met een beter werkend geheugen lagen licht en donker op hun plek en was er zelfs een vage afbeelding van mijzelf eenzaam als laatste gast aan tafel te zien. Wie heel goed kijkt met z'n neus op het doek kan de oorspronkelijke kleuren nog steeds herkennen. |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Noordzee bij Noordwijk
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
UP and below
|
Uitgenodigd om Sonja te vergezellen naar het "Lamu painting festival" in Kenia heb ik daar ook geschilderd .
Lamu ligt aan de Indische oceaan en bijna niets wijst erop dat je in hetzelfde Kenia bent als dat van de safari’s. Bij aankomst op Lamu dacht ik een ogenblik toevallig ergens in het midden Oosten te zijn beland. Arabisch schrift, moskeeën, vrouwen met hoofddoeken en Arabische dows op het water (die met die driehoekige zeilen). Op het schilderij de aanlegplaats van Sheela, die overigens weinig gebruikt wordt. Onder normale omstandighedenr is is het eenvoudiger om met je bootje het strand op te varen. Met dank aan de organisator Herbert Meinzel, die dit schilderij (acryl op doek, 50x60 cm) uitzocht als mijn bijdrage aan het festival. |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vakantie aan het Lago Maggiore
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
alleen de vissen ontbreken nog
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
