EXTRA SCHILDERIJEN
opmerkingen bij een selectie van de schilderijen, op alfabetische volgorde van de titels
====================================================/////===================================================
Achterdochtige oude dame
Voor portretstudies (veelal ca 40x45 cm) maak ik dankbaar gebruik van krantenfoto’s. En dan liever geen geposeerde portretten, die zijn zelf al “af” en nodigen niet meteen uit om ze op mijn eigen manier te verwerken. Foto’s waarin het portret een onderdeel van het geheel uitmaakt zijn spontaner en levendiger en bieden je daarom meer ruimte voor eigen interpretatie. Een rijke bron van deze foto’s was het werk van Joost van den Broek, inmiddels helaas gestopt bij de Volkskrant.
Voor portretstudies (veelal ca 40x45 cm) maak ik dankbaar gebruik van krantenfoto’s. En dan liever geen geposeerde portretten, die zijn zelf al “af” en nodigen niet meteen uit om ze op mijn eigen manier te verwerken. Foto’s waarin het portret een onderdeel van het geheel uitmaakt zijn spontaner en levendiger en bieden je daarom meer ruimte voor eigen interpretatie. Een rijke bron van deze foto’s was het werk van Joost van den Broek, inmiddels helaas gestopt bij de Volkskrant.
|
Soms gaat het fout maar komt het tegen de bedoeling in toch goed. Deze wat angstig en achterdochtige vrouw leek op de foto misschien wel op haar hoede maar zeker niet bang, eerder gehaaid. Al schilderend kwam het laatste er maar niet uit. Als het geen opdracht is en je bent over het schilderij op zich eigenlijk best tevreden dan is het verstandig om te stoppen en blij te zijn met het resultaat. 
|
====================================================/////===================================================
|
Afrikaanse dame, portretstudie
Portretstudies maken vind ik vooral leuk als ik ook wat met het portret kan spelen, zeker als het onderwerp het hele doek in beslag neemt,. In dit geval is het gezicht braaf natuurgetrouw geschilderd, alleen de tanden heb ik bij de schets gelaten. De hoofddoek was zo ingewikkeld dat mijn verwerking slechts in de verte nog wat met het origineel te maken heeft. De verkoop is een apart verhaaltje. Op het allerlaatst besloten om mee te doen met de Kunst10daagse van Bergen. Maar dan hoef je niet meer op een behoorlijke locatie te rekenen. Albert Heijn was de enige mogelijkheid. Bovenop de vitrines voor de vis en het vlees konden de werken nog goed zichtbaar worden opgesteld. Dit portret trok meteen de aandacht van één van de medewerkers daar, hij herkende hierin zijn schoonfamilie in Ghana. Dus toen hij mij daar een keer zag lopen was de koop snel gesloten en had ik een volkomen willekeurig portret verkocht. |
|
====================================================/////===================================================
Amy Winehouse
On stage Voordat onze hond, die toen nog geen Amy heette, als pub bij ons binnen kwam hoorden wij Amy ons een groot deel van de dag toezingen. Bij het zoeken van een naam voor de nieuwe pub hoefden we niet ver te gaan. Kort en krachtig Amy.
|
Off stage
|
====================================================/////===================================================
|
Anniek
Anniek getekend naar een foto toen ze een paar maanden oud was. Conté-krijt op papier ca 60 x 80 cm. Hieronder de tekening nog half af. In die periode ben ik begonnen met krijt-tekenen. Ik heb drie of vier serieus uitgewerkte krijttekeningen gemaakt. Aan deze heb ik met veel plezier gewerkt vooral vanwege het onderwerp. Ook heb ik toen geleerd dat je met krijt op papier kleuren kan mengen met je vingers of een stevige varkensharen penseel. Bij elkaar kon ik toch onvoldoende vrij met deze techniek werken. De zachtheid van het resultaat en dat hele nauwkeurige ligt mij wel maar boeit me niet. P.S. pas later viel mij op dat ik dit werk bij de schilderijen had geplaatst terwijl het toch echt een tekening is. Ik kijk er kennelijk naar als was het een schilderij. 
|
|
====================================================/////===================================================
|
Atelier
Een eigen werkplaats heb ik al mijn hele leven willen hebben. vooral een timmerwerkplaats stond boven aan mijn lijstje. Figuurzagen lukt nog wel aan de eettafel waarin mijn broers de nodige zaagt- en verfsporen hadden achtergelaten. Voor het grotere timmerwerk was ik aangewezen op de slaapkamervloer, die was stevig genoeg en gaf wat ruimte. Alleen de vloerbedekking was niet ideaal, een ruwe mat waarvan ik de afdrukken nu nog in mijn knieën kan voelen. Maar dat was lang geleden, Sonja en ik hebben nu samen een atelier in de tuin. Behalve voor het schilderen en tekenen kan ik het atelier ook gebruiken voor stofvrij timmerwerk en de tuin voor de grovere zaken. Tegenwoordig werkt Sonja bijna altijd buiten en is het atelier meer een uitstal-, werk- en opslagplaats waarin ik een eigen hoekje heb weten te behouden. ..... Dat is niet helemaal fair want periodiek wordt het atelier omgetoverd tot mijn lijstenmakerij en Sonja’s inlijsterij om de enorme productie van haar bij te houden. Bovendien valt mijn eigen productie in het niet bij die van Sonja, aan mijn hoekje heb ik meer dan genoeg. Een acrylschets om de sfeer vast te leggen was gauw gemaakt. |
|
====================================================/////===================================================
|
AWZI Noordwijk
|
Zo’n afvalwaterzuiveringsinstallatie zal de meeste mensen niet zo aanspreken. Maar als je dertig jaar in het vak heb gezeten leent een AWZI zich prima voor een schilderij. Alle pijpelarij die erbij hoort heb ik weggelaten zodat de strakheid van het beton goed uitkomt. Ruim veertig jaar geleden ben ik, waarschijnlijk op dezelfde plaats, al eens naar de AWZI Noordwijk geweest. Maar die zag er toen heel anders uit, een ovaalvormige sloot van een paar meter breed met beluchters die zuurstof in het water brachten en tegelijkertijd zorgden voor de voortstuwing van het water dat op die manier in beweging bleef. Een zogenaamde Pasveersloot waarvan er in het gebied van Hoogheemraadschap Rijnland nog heel wat in gebruik waren. Overigens, voor de fijnproevers, wat in het Zuid Hollandse een AWZI wordt genoemd heet in Amsterdam een RI en elders weer RWI of RZI, maar dat kan inmiddels weer heel anders zijn.
|
====================================================/////===================================================
Baakse beek bij Ruurlo
Een winnertje bij het Achterhoeks Kleurenpalet. Ja ook bij het schilderen heb je winners en verliezers. Deze jaarlijkse schilderwedstrijd had een duidelijke opzet. Op zes opeenvolgende zaterdagen wordt door elke deelnemer telkens één schilderij gemaakt met een formaat van 40x50 cm. Je start tussen 8.30 en 10 uur met een leeg doek dat door de jury is gewaarmerkt met een stempel achterop (gelukkig niet voorop). Het werk wordt ingeleverd vóór 3 uur 's middags. Om 5 uur maakt de jury de winnaar van de dag bekend.
Ditmaal vond ik een plekje aan de oever van de Baakse beek. Het was een fijn plekje maar het kon mij niet inspireren tot het maken van een fijn schilderij. Na een halve dag ploeteren had ik om 2 uur nog steeds niets behoorlijks op het doek. Met nog één uur te gaan een kloek besluit genomen en het doek, dat nog redelijk nat was van de wateroplosbare Cobraverf, weer een beetje schoon geveegd zodat ik opnieuw kon beginnen. maar nu met een half uitgeveegde achtergrond en dat biedt meteen houvast. In de tijd die overbleef zo snel mogelijk op de restanten van de ondergrond een nieuw schilderij gemaakt. Om een accent in het sobere beeld op te nemen heb ik de schilder met ezel, die op de voorstudie te zien is, in het definitieve werk vervangen door een spoorwegovergang. Toen was er geen tijd meer om de begroeiing uit te werken. Vanuit de voorstudie stond de Oost-Indische-inkt nog klaar en daarmee kon ik met enkele snelle streken een suggestie van begroeiing tekenen. Gelukkig bleek de inkt zich op de Cobraverf verrassend goed te houden. Snel met het doek naar de jury gereden , een paar kilometer verderop, waar ik het nog precies om 3 uur kon inleveren.
Winner van de dag, de jury was denk ik gecharmeerd door de in de haast afgedwongen eenvoud van het werk. Tijdsdruk doet soms wonderen. De spoorwegovergang stond trouwens in werkelijkheid zo'n 50 meter verderop.
Een winnertje bij het Achterhoeks Kleurenpalet. Ja ook bij het schilderen heb je winners en verliezers. Deze jaarlijkse schilderwedstrijd had een duidelijke opzet. Op zes opeenvolgende zaterdagen wordt door elke deelnemer telkens één schilderij gemaakt met een formaat van 40x50 cm. Je start tussen 8.30 en 10 uur met een leeg doek dat door de jury is gewaarmerkt met een stempel achterop (gelukkig niet voorop). Het werk wordt ingeleverd vóór 3 uur 's middags. Om 5 uur maakt de jury de winnaar van de dag bekend.
Ditmaal vond ik een plekje aan de oever van de Baakse beek. Het was een fijn plekje maar het kon mij niet inspireren tot het maken van een fijn schilderij. Na een halve dag ploeteren had ik om 2 uur nog steeds niets behoorlijks op het doek. Met nog één uur te gaan een kloek besluit genomen en het doek, dat nog redelijk nat was van de wateroplosbare Cobraverf, weer een beetje schoon geveegd zodat ik opnieuw kon beginnen. maar nu met een half uitgeveegde achtergrond en dat biedt meteen houvast. In de tijd die overbleef zo snel mogelijk op de restanten van de ondergrond een nieuw schilderij gemaakt. Om een accent in het sobere beeld op te nemen heb ik de schilder met ezel, die op de voorstudie te zien is, in het definitieve werk vervangen door een spoorwegovergang. Toen was er geen tijd meer om de begroeiing uit te werken. Vanuit de voorstudie stond de Oost-Indische-inkt nog klaar en daarmee kon ik met enkele snelle streken een suggestie van begroeiing tekenen. Gelukkig bleek de inkt zich op de Cobraverf verrassend goed te houden. Snel met het doek naar de jury gereden , een paar kilometer verderop, waar ik het nog precies om 3 uur kon inleveren.
Winner van de dag, de jury was denk ik gecharmeerd door de in de haast afgedwongen eenvoud van het werk. Tijdsdruk doet soms wonderen. De spoorwegovergang stond trouwens in werkelijkheid zo'n 50 meter verderop.
|
|
====================================================/////===================================================
Baakse beek bij kasteel Vorden
|
|
====================================================/////===================================================
|
Barking in the night
Wat kan je maken van een stapel overgeschoten vierkante latten? De inspiratiebron loopt gewoon rond en kijkt je van een afstandje trouwhartig aan. Daar heb ik al eerder een simpel schilderijtje van gemaakt maar nu ga ik met spijkers en zaag aan de slag. Dan de vlam er nog op want anders is ie zo kaal, en klaar is Kees. Maar de constructie blijkt toch wel erg wankel en de staart hangt tussen haar poten. Daarom toch maar de spijkers met enig gepriegel geholpen met de nodige zwarte kit. Al jaren de bewaker van ons atelier. |
====================================================/////===================================================
|
Beacon on the beast
Een ander land, een ander continent, nieuwe impulsen, te veel om op te noemen maar intussen ook te veel om je eigen te maken zodat het uitkiezen van een onderwerp erg tegenvalt.
Uiteindelijk dient zich natuurlijk toch een onderwerp aan . De schets hieronder, uitgestald op het balkon van onze hotelkamer geeft de eerste keuzes aan bij de voorbereiding van dit schilderij. In dit geval was voor mij de kustlijn aan de overkant van het water, die in al z'n groenheid behoorlijk verstorend werkte, de belemmerende factor. Bovendien vroeg het schilderachtige bootje op de voorgrond te veel aandacht waardoor het hoofdonderwerp niet uit de verf kwam. Oplossing: bootje weg en kustlijn weg, Nu hadden we als basis een lege zee zoals we die van huis uit zo goed kennen. Het enige dat overbleef was de rotspartij met het baken erop die ons weer terug in Kenia brengt. |
|
====================================================/////===================================================
|
Beroerde ervaring
Twee nachten in het ziekenhuis. Een avontuur dat buiten de context van deze site valt. In de haast van de opname geen tekenspullen meegenomen maar tijd genoeg om in de ziekenhuiskamer rond te kijken. Dus uit het hoofd dit plaatje gemaakt met als voordeel dat niet alles heel nauwkeurig hoeft. Broer Willem vond het een aardig plaatje alleen die lelijke zwarte vlekken , die tv-schermen, stoorden hem behoorlijk. Gelijk heeft ie, in mijn hang naar overbodig realisme had ik ze ook wel wat vriendelijker kunnen uitvoeren, naar de donker groene medische apparatuur op de achtergrond heb ik ook maar een slag geslagen. Grappig en leerzaam om te ervaren dat je binnen één simpel schilderijtje van aanpak kan wisselen zonder het zelf in de gaten te hebben.
|
|
====================================================/////===================================================
|
Bloembak op de Veentjes
|
De Veentjes, een mislukt winkelgebiedje waar Het WEB tegen een vriendenprijs meer dan 20 jaar een riant onderkomen heeft gevonden, moest een facelift krijgen. Daarom werd Het WEB gevraagd de betonnen bloembakken van een verfje te voorzien. Zo’n tien Webbers kregen elk één bloembak aangewezen die zij naar eigen inzicht konden verfraaien. Ik heb hiervoor als uitgangspunt de fabeldieren genomen waarmee ik op dat moment bezig was in een vrije cursusopdracht. De beschilderde bloembak heeft er nog jaren gestaan.
|
====================================================/////===================================================
|
Bomenrij in Hummelo
1986, een van mijn eerste serieuze plein air schilderijtjes. Een rij bomen in Hummelo tegenover het Domineespaadje. Met het tegenlicht dat door de bladeren en langs de boomstammen speelde ben ik ruim 36 jaar later nog steeds tevreden. Soms gebruik ik dit effect nog wel eens, alleen de originele spontaniteit is moeilijk te herhalen. In "Bos bij Vorden" is dat herkenbaar.
|
|
====================================================/////===================================================
|
Bootjes aan de Oude IJssell
|
Met het buitenschilderclubje van het WEB jarenlang regelmatig op stap geweest. In de ruime omtrek van Doetinchem en heel af en toe ook in Doetinchem zelf zoals hier te zien is.
Dit schilderij (40x50 cm) heeft mij één ervaring rijker gemaakt: na de opening van een kleine groepsexpositie was dit werkje binnen een kwartier verkocht. Mooi zo dacht ik, zo gaat het dus. Helaas van mijn andere 9 werken werd er de rest van de maand niets meer verkocht. Les: verkopen, geen peil op te trekken |
|
====================================================/////===================================================
|
Bos bij Vorden (50 x 40 cm)
Alweer het Achterhoeks kleurenpallet, het bos bij Vorden vormde die dag een dankbare schuilplaats tegen de overdaad aan zon. In de koelte onder het bladerdak is het goed toeven, niet te warm maar toch zonnig. Gezien het plasje water op het pad doet zal het gisteren wel geregend hebben en het vormt een dankbaar accent in de groen-bruine omgeving. Het tegenlicht is "gekaapt" van de bomenrij in Hummelo. Verder een beetje kaal geschilderd. Halverwege de middag bleek de koelte toch wel erg koel en was ik blij het werk te kunnen inleveren. Op weg daartoe wachtte mij buiten het bos een verrassing, de zomerse warmte viel als een weldadige deken over mij heen en de koelte was in één klap verdwenen. Een uurtje later bij de prijsuitreiking een tweede verrassing, het werk scoorde boven verwachting. |
====================================================/////===================================================
|
Cabane des Cévennes
De eerste keer dat ik een schildervakantie boekte was in 1995. Voor Frankrijk had ik twee serieuze mogelijkheden gevonden: één in de Cévennes en één bij 'Artizon' in Drôme aan de voet van de Alpen. Internet bestond nog niet zoals we dat nu kennen dus het was moeilijk je goed te oriënteren. Na lang wikken en wegen viel de Drôme (Artizon) af omdat in de folder werd gesproken over de 'lessen'. Als ik twee weken lekker wil schilderen is een beetje begeleiding prima maar dan zit ik niet te wachten op 'lessen'.
Op naar de Cévennes dus. Voor het eerst dat ik alleen in de auto met vakantie ging ('op' vakantie mocht ik niet zeggen van mijn afvallige vader, want dat was katholiek). Prima reisweer en in de buurt van Macon ging ik van de snelweg af om een hotelletje te zoeken. Tegen het donker in een willekeurig dorpje gevonden wat ik zocht. Op en top Frans, zelfs een tweepersoons bed met de kuil in het midden ontbrak niet. De keuken was al dicht maar ik kon nog wel een charcuterieschotel bestellen, heerlijk. Het bed met kuil deed wat het doen moest , de volgende ochtend werd ik uitgerust wakker bij de muziek van een dorpskermis op het plein voor de deur. Als kers op de taart had ik bovendien vanuit mijn raam een prachtig uitzicht over de groene velden van Bourgondië. Sindsdien is "Als God in Frankrijk" voor mij, meer dan een uitdrukking, in de eerste plaats een gevoel. Nog even overwogen om daar een paar dagen te blijven maar als een rasechte Hollander van 'plicht roept' moest ik verder want de volgende dag zou de schildervakantie beginnen. Dus weer in de auto, het wonderdorp achter mij latend, op naar de Cévennes. Met de heenreis nog in mijn hoofd kon het verblijf daar niet beter beginnen. Eindelijk aan het schilderen maar meteen een domper. Had ik niet voor Artizon gekozen omdat daar over lessen werd gepraat, hier in de Cévennes geen 'God in Frankrijk' maar in plaats daarvan een schoolse cursus. De opzet was eenvoudig en doeltreffend (voor de cursusleider althans). Met wat tekenpapier werden de cursisten het veld ingestuurd op zoek naar heldere patronen, het maakte niet uit waarvan. De cursisten moesten de omtrekken van die patronen beeldvullend rangschikken zó dat er vlakken ontstonden uit de overlappende patronen. Vervolgens was het zaak deze vlakken in te vullen met mooie kleurtjes. Een opdracht die voor iedereen met een voltooide kleuteropleiding weinig geheimen kende. Maar het moet gezegd worden, sommigen slaagden erin om inderdaad een aantrekkelijk beeld te produceren. Dit was nog maar de inleiding, de rest van de week moesten de leerlingen een eigen schilderij maken met behulp van overlappende patronen . De truc van deze aanpak werd aan het eind van de week duidelijk. De cursusleider had zijn doel bereikt want vrijwel iedereen kon trots een zelf beschilderd doekje thuis in de woonkamer ophangen. Het jaar daarop heb ik toch maar mijn heil gezocht bij Artizon . Daar heb ik jarenlang in de vakantie een paar weken lekker kunnen kwasten , zonder lessen maar wel met nuttige begeleiding indien nodig. Daarover elders meer. |
Bijna zou ik het bovenstaande schilderijtje 'Cabane des Cévennes' vergeten. In weerwil van mijn hiervoor beschreven ervaringen ben ik best tevreden met dit doekje waarin de aanpak van onze cursusleider is te herkennen. Maar het begin was heel anders. Een hutje met een raampje en een deurtje, er voor een ielig boompje en wat groen enz. enz. heel idylisch. Na vergeefse pogingen om er iets behoorlijks van te maken gezwicht voor het vlakkenwerk van de cursusleider. Raampje en deurtje zijn verdwenen, boompje en groen hebben body gekregen. De vernieuwde vlakken zorgvuldig verdeeld over voorgrond en middenpartij met op de achtergrond verdorde berghellingen. Om het plaatje niet al te somber te maken is de kleur van de bergen wat vriendelijker geworden dan de bruin-zwarte werkelijkheid. De geknikte boomstam uit de eerste opzet heb ik gehandhaafd om de strakheid van het beeld te doorbreken. Toegegeven, het heeft nog hele tijd in de woonkamer gehangen. 
Het was in ieder geval wel mooi weer daar. |
====================================================/////===================================================
Daken van La Motte Chalancon
|
Wat kan er in ruim twintig jaar veel veranderen, de strakke vormgeving van de daken zou ik nu beslist wat vrijer behandelen. Toch valt het mij nu op hoe dit beeld nog steeds aansluit bij mijn voorkeur voor heldere vormgeving en kale vlakken. Een soberheid die door de eeuwen heen steeds weer opduikt in het werk van een reeks van heel verschillende schilders.
Het onderwerp zelf overigens ik niet toevallig gekozen. La Motte Chalancon was de thuishaven van Artizon. Op het kerkplein, midden in het dorp op de top van de heuvel, lag het atelier waarvan bij slecht weer intensief gebruik werd gemaakt. Dit atelier had één klein raampje dat uitzicht gaf op de huizen daar beneden. Heel pittoresk, maar wel een beetje saai met alleen maar rood-bruine pannen daken. Voor de huisjes heb ik daarom met wat kleurtjes gespeeld. |
|
====================================================/////===================================================
|
De Cocksdorp haven
|
Dat zal iedereen wel hebben die regelmatig terugkomt in een bepaalde streek, sommige plekjes worden gewoon van jou. De aanwezigheid van andere mensen wordt getolereerd omdat het nu eenmaal niet anders kan maar het blijft jouw plekje. Zo ook op Texel bij het haventje van De Cocksdorp, Bij elk bezoek aan het eiland is dit een vast doel. Terwijl Sonja staat te schilderen ben ik andere dingen aan het doen tekenen, lezen maar heel soms ook schilderen. Zoals deze keer, achter mij de dijk met gemaal en voor mij de afvoer naar het wad inclusief links de 'steiger van Sil' en rechts het gezonken roeibootje. Is dat er allemaal nog? Ik weet het niet, de laatste keer dat wij hier waren bleek hier een toeristisch trekpleistertje van te zijn gemaakt.
|
====================================================/////===================================================
De jongens
Eerst heette dit dubbelportret 'De Jongetjes' maar ruim tien jaar later moet je oppassen met wat je zegt want je wilt ze wel serieus nemen, Julius en Floris.
Eerst heette dit dubbelportret 'De Jongetjes' maar ruim tien jaar later moet je oppassen met wat je zegt want je wilt ze wel serieus nemen, Julius en Floris.
|
|
====================================================/////===================================================
Dennenboom in Noordwijk
|
Er staat wel 'dennenboom' maar het kan even goed een heel andere boom zijn geweest. Iin ieder geval was het een naaldboom die in z'n eentje vlak aan de weg in Noordwijk staat. Weer eens een andere stijl dan ik gewend ben. Leuk om te doen maar het is bij een eenmalige opwelling gebleven.
Nu ik het werk terug zie valt me op dat de achtergrond wel wat weg heeft van de achtergronden die Toon Kelder in z'n latere werk liet zien. |
|
====================================================/////===================================================
|
Deur kasteel Livier
Een kleine studie van een achterdeurtje van kasteel Livier in de Ardeche met een beperkt aantal kleurvlakken. Als curiositeit bewaard, |
|
====================================================/////===================================================
|
Dorsaal en frontaal
|
Bloot is nog altijd een gewild onderwerp bij de schildercursus. Want dat is zo 'leerzaam' schijnt. En voor ieder die dat niet gewend is in het begin best spannend.
Links, dorsaal naakt met broek en lange staart. Dat haar daar heb ik flink mijn best op gedaan. En ook op latere portretten heb ik altijd veel plezier beleefd in het schilderen van de haren. Rechts, frontaal naakt. Dat was andere koek, zo uitdagend met de benen wijd maakte het model mij wel onzeker. dat is in de rommelige detaillering terug te zien. |
|
====================================================/////===================================================
Eerste verfstreek
====================================================/////===================================================
Emmerich
|
Eemmerik, een plaatsnaam uit mijn lagere schooltijd. Nu is het alleen nog maar Emmerich, ik heb er wel aan moeten wennen. Daar heeft flink aan meegeholpen dat Sonja en ik een atelier betrokken in het oude Jezuïetenklooster Gouden Handen in 's Heerenberg, niet ver van Emmerich. Regelmatig maakten we een ommetje die kant op en ook nu nog gaan we daar van tijd tot tijd even kijken. Allengs hebben we het saaie plaatsje zien veranderen in een aantrekkelijke bestemming met zijn grote boulevard.
Hier begin en eind van de Rijnboulevard. Waar nog niet zo lang geleden de auto's reden flaneren nu de wandelaars en staat het vol met terrasjes. Even verderop in Arnhem kunnen ze hier nog wat van opsteken. 
|
|
====================================================/////===================================================
|
Evil girl
Onder leiding van onze docent Jos Klaver kom je nog eens tot andere onderwerpen dan je zelf ooit zou hebben gekozen. Een onmogelijke opstelling, een speelpop zonder armen, op het hoofd van een etalagepop, maak daar maar eens iets behoorlijks van. Allereerst een kwestie van keuzes maken. De evil girl lijkt zojuist ontsnapt uit een onprettig stripboek. 
|
|
====================================================/////===================================================
Fabeldieren
Af en toe kwam Jos Klaver met een "opdracht", dat wil zeggen een suggestie aan de hele groep die de meesten ook volgden. Dit keer "Fabeldieren" naar eigen fantasie. Tja, dan ga je denken en hoe langer je denkt hoe minder je bedenkt. Uiteindelijk is er dan toch iets uitgerold waar ik een paar avonden mee heb kunnen spelen. Niet veel later werd Het Web gevraagd 10 bloembakken op De Veentjes te beschilderen om het plein wat op te leuken. Zinvol of niet, 10 Webbers gingen aan de slag om elk een bloembak onder handen te nemen. Nu hoefde ik niet lang na te denken, de fabeldieren lagen nog vers in mijn geheugen en een stuk of wat kregen zo een eigen plekje op de Veentjes. Ze voelden zich best op hun plaats daar en besloten daar nog een paar jaar te blijven.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Gemankeerd naakt
|
Aan het uitpoetsen maar na de koffie het toch zo maar gelaten. Francis Bacon
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Gouden Handen Sleutelhanger
Gouden Handen was tussen 1975 en 1999 een grootschalig centrum voor amateurkunst in het stadje 's-Heerenberg in de provincie Gelderland. Het stond bekend als 'het grootste creativiteitscentrum voor amateurs ter wereld' en was gevestigd in het voormalige klooster Don Rua, waarin eerder ook de voorloper van het Afrika Museum gevestigd was geweest (Wikipedia). In dit gebouw, dat praktisch leeg stond, hadden Sonja en ik ruim een half jaar ons gezamenlijk atelier. Zo leeg dat er van het voormalige interieur niets meer over was. Alleen deze antieke houten sleutelhanger konden wij voor ons vertrek nog vinden. Met een pot gebrande sienna acrylverf en een eksterveer werd de sleutelhanger in een stilleven verwerkt. 
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hoge Enk
|
Houtskool meest geschikt voor
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Huis te Loo
Eerste deelname aan Achterhoeks schilderspalet. Bij aankomst Silvester met Jack Russel Koos al gezien maar er ging geen lichtje schijnen. Zoeken zoeken zoeken naar een geschikte plek. Bij het Bronkhorster veer kwam ik Silvester weer tergen, bleek dat we elkaar in Noordwijk hadden gesproken, kon me vaag herinneren. Uiteindelijk heel ergens anders terechtgekomen.
bewerken.
Eerste deelname aan Achterhoeks schilderspalet. Bij aankomst Silvester met Jack Russel Koos al gezien maar er ging geen lichtje schijnen. Zoeken zoeken zoeken naar een geschikte plek. Bij het Bronkhorster veer kwam ik Silvester weer tergen, bleek dat we elkaar in Noordwijk hadden gesproken, kon me vaag herinneren. Uiteindelijk heel ergens anders terechtgekomen.
bewerken.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Johan Cruyff 60 jaar
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Klein monumentje
Een klein monumentje in onze tuin. |
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Lonesome loo
Een eenzaam gebouwtje bij Matondoni in Lamu, Kenia, aan de rand van de Indische oceaan. Op de voorgrond ligt in het zand een platgetrapt plastic waterflesje. Je ziet ze hier overal want het kraanwater is absoluut onbetrouwbaar.
Achter me het armoedige dorpje, zeker schilderachtig maar ik voel me belemmerd om die armoe ook daadwekelijk te schilderen. Dit beeld spreekt me wél aan, al moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat een donkergrijs gebouw rechts van het doek af is gevallen om de geïsoleerde ligging te benadrukken. Wat je ook niet ziet is een heel rijtje kinderen dat aandachtig mijn vorderingen volgt. Eentje blijkt Engels te spreken en merkt na een tijdje op “that’s the loo”. Ik had er geen idee van, een openbaar toilet is het laatste dat ik hier zou verwachten. Voor het schilderij maakt het niet uit.
Een eenzaam gebouwtje bij Matondoni in Lamu, Kenia, aan de rand van de Indische oceaan. Op de voorgrond ligt in het zand een platgetrapt plastic waterflesje. Je ziet ze hier overal want het kraanwater is absoluut onbetrouwbaar.
Achter me het armoedige dorpje, zeker schilderachtig maar ik voel me belemmerd om die armoe ook daadwekelijk te schilderen. Dit beeld spreekt me wél aan, al moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat een donkergrijs gebouw rechts van het doek af is gevallen om de geïsoleerde ligging te benadrukken. Wat je ook niet ziet is een heel rijtje kinderen dat aandachtig mijn vorderingen volgt. Eentje blijkt Engels te spreken en merkt na een tijdje op “that’s the loo”. Ik had er geen idee van, een openbaar toilet is het laatste dat ik hier zou verwachten. Voor het schilderij maakt het niet uit.
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ontbrekend been
|
Omdat het object de schets graag wilde hebben heb ik ter plekke een foto ervan gemaakt en de schets aan hem meegegeven. Thuis, nadat ik de foto's in het album verwerkt had, ontdekte ik pas dat er één been ontbrak terwijl ik hem echt op twee benen had zien weglopen. Is het daar in Frankrijk niemand opgevallen of waren ze te beleefd om daar over te beginnen? Een been meer of minder maakt kennelijk niet altijd zo veel uit.
|
|
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pia in La Motte-Chalancon
Buiten schilderen/tekenen is vooral leuk als het echt mooi weer is. En waar is dat dan? Wel, in zuid Frankrijk bijvoorbeeld, twee weken schildervakantie in de zon bij Artizon in La Motte Chalancon. Als je dan ook nog eens een fijn model hebt kan de dag niet kapot.
Indertijd schilderde en tekende ik mijn portretten vaak frontaal en beeldvullend. maar daar ben ik een beetje vanaf. Ik zou niet eens meer weten waarom eigenlijk. |
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Privas
Twee schilderijen, gemaakt op een en dezelfde locatie, het terras van Chateau de Livier vlakbij Privas, dat is de andere locatie van Artizon. Op de een (h x b cm) staat in het late middaglicht een rij vrije bomen op de overgang van het terras naar het aangrenzende beekdal. Aan de overkant van het dal liggen de berghellingen . Het doek heeft nog jaren op mijn kamer bij het waterschap gehangen. 
|
Hiernaast het terras zelf in het pikkedonker (h x b cm). Na een eenzame autorit van ruim 1000 km kwam ik rond acht uur 's avonds aan op het chateau waar een klein gezelschap op het terras zat uit te buiken na het avondmaal. Een voor een verdween iedereen tot ik alleen overbleef op het inmiddels stikdonkere terras. Alleen van één buitenlamp en uit een slaapkamers kwam nog wat licht. De overgang van de lange ......... autorit van de Achterhoek naar de donkere stilte in de Ardèche kon niet groter zijn.
Daar op dat donkere terras kwam langzamerhand het idee op om hier een schilderij van te maken. Al turend in het duister kon ik steeds meer details onderscheiden en werd het plan om morgen aan het schilderij te beginnen steeds concreter. Dus de volgende dag in de volle zon gestart met het doek, dan zijn natuurlijk alle details goed te zien en kon ik naar de werkelijkheid werken inclusief de bijbehorende kleuren. Door steeds donkerder te gaan werken (met nog steeds de natuurlijke kleuren maar nu aangevuld met een toenemende hoeveelheid ultramarijn en gebrande sienna om geen zwart uit de tube te gebruiken (een les van mijn eerste schilderdocent) werd het op het doek langzamerhand avond en tenslotte nacht. In eerste instantie moest het licht uit het geheugen worden ingevuld. Na nog een paar avonden met een beter werkend geheugen lagen licht en donker op hun plek en was er zelfs een vage afbeelding van mijzelf eenzaam als laatste gast aan tafel te zien. Wie heel goed kijkt met z'n neus op het doek kan de oorspronkelijke kleuren nog steeds herkennen. |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
Toerist(e) in Barcelona
|
|
|
De voorstudie (OI-inkt, ca 60x45 cm op mdf) en het schilderij (zelfde formaat mdf). Het plezier van het tekenen tegenover het ploeteren met verf wordt uitgedrukt in het verschil in formaat van de illustraties.
En zo ↓ kan het trouwens ook: 
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
UP and below
|
Uitgenodigd om Sonja te vergezellen naar het "Lamu painting festival" in Kenia heb ik daar ook geschilderd .
Lamu ligt aan de Indische oceaan en bijna niets wijst erop dat je in hetzelfde Kenia bent als dat van de safari’s. Bij aankomst op Lamu dacht ik een ogenblik toevallig ergens in het midden Oosten te zijn beland. Arabisch schrift, moskeeën, vrouwen met hoofddoeken en Arabische dows op het water (die met die driehoekige zeilen). Op het schilderij de aanlegplaats van Sheela, die overigens weinig gebruikt wordt. Onder normale omstandighedenr is is het eenvoudiger om met je bootje het strand op te varen. Met dank aan de organisator Herbert Meinzel, die dit schilderij (acryl op doek, 50x60 cm) uitzocht als mijn bijdrage aan het festival. |
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vakantie aan het Lago Maggiore
Soms leveren foto's onverwacht inspiratie voor een schilderij. Ze hoeven niet eens spannend te zijn maar toch zie je er iets in wat de maker zelf misschien niet eens zag. De oude vakantiefoto's van mijn vader leveren af en toe zo'n momentje van herkenning op. Dat kan ook in tweede instantie zijn zoals bij dit schilderij. Al spelend met dit onderwerp kwam er in eerste instantie een gezellig tekeningetje uit . Tekenen is wat anders dan schilderen en mijn ervaring is dat ook mijn smaak mee verandert. Drukke schilderijen zijn niet mijn ding(en?) en het is dan niet verwonderlijk dat in tweede instantie een eindproduct ontstaat dat een stuk rustiger en gestileerder is dan het oorspronkelijke beeld.
Overigens, anders dan de titel suggereert bleek later de foto niet gemaakt te zijn aan het Lago Maggiore maar in Martigues, Zuid Frankrijk.
Overigens, anders dan de titel suggereert bleek later de foto niet gemaakt te zijn aan het Lago Maggiore maar in Martigues, Zuid Frankrijk.
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
